Arhitektura se danas ne tiče samo dizajna. Tiče se okruženja, ljudskog ponašanja, mikrostrukture materijala i čak virtuelnog prostora. Po arhitekti, urbanisti i digitalnom umjetniku Eduad Haymanu, ovakva vijest pomiješanog pristupa arhitekturi zajedno sa drugim disciplinama, biće u trendu narednih 10 godina. Ovo su njegova zapažanja.
IMPLEMENTACIJA NEURONSKIH MREŽA I DRUGI TIPOVI MAŠINSKOG UČENJA
Ovo će pokriti sve aspekte arhitekture i urbanizma. Savremena vještačka inteligencija sposobna je da nauči masu podataka o raznim fenomenima, a u arhitekturi su različite vrste podataka povezane. Upotreba neuronskih mreža omogućava optimizaciju kako izgradnje zgrada, gradskih blokova i četvrti, tako i dizajna struktura i materijala, protoka ljudi i transporta, logistike i proizvodnje. Pojavljuju se potpuno nova estetska riješenja.
PRONALAŽENJE LAKIH FUNKCIJA
Arhitektonske strukture imaju mnogo indikatora performansa. Jedna od glavnih je težina. Potrebno ju je smanjiti kako bi se minimizirali troškovi izgradnje i otisak uz istovremeno povećanje brzine izgradnje. Ovaj problem se može riješiti uz pomoć biomimetike, koja proučava prirodne objekte, žive organizme i rezultate njihove vitalne aktivnosti kako bi pronašla principe koji se mogu prenijeti na dizajn. Drugo rješenje je kreiranje prilagodljivog dizajna u realnom vremenu. Na primjer, tanka nadstrešnica će moći da promijeni svoj oblik prema vjetru i tako izdrži velika opterećenja.
PRIMJENLJIVOST NA SAVREMENU TEHNOLOGIJU
Danas se 3D štampa koristi ne samo za dizajn, već i direktno za proizvodnju zgrada. Postoje kompanije koje ih štampaju. Za arhitekte, nova sredstva proizvodnje su povezana ne samo sa tehnologijom gradnje, već im omogućavaju da stvore novi estetski jezik. Trenutno se roboti koriste u projektovanju i izgradnji, ali ono što je još interesantnije je robotizacija same arhitekture. Ovo omogućava da se kreiraju prilagodljive i interaktivne strukture koje se mijenjaju tokom vremena, a eksperimenti u kojima se mnogi roboti okupljaju da bi stvorili arhitektonske zapremine se nastavljaju. Naravno, sve je još u eksperimentalnoj fazi, ali smo već blizu implementacije.
RAD SA BIOGENIM MATERIJALIMA DOBIJENIH U TOKU ŽIVOTA ORGANIZAMA
Arhitekte smišljaju načine da proizvode materijale u sintezi sa biološkim oblicima. Ovo će zauzvrat omogućiti stvaranje rastućih, samoregulišućih ili čak samoreplicirajućih arhitektonskih struktura. Na primjer, sada su u toku aktivni eksperimenti sa građevinskim materijalima na bazi micelijuma pečuraka. Razmatra se i mogućnost korištenja plavo-zelenih algi i bakterija za regulisanje unutrašnje atmosfere, pozadinsko osvjetljenje ili generisanje električne energije.
PRELAZAK NA VR I AR
Arhitekte su dugo pokušavale da uđu u virtuelnu i proširenu stvarnost. Na sreću, to se najzad i desilo. Pojavio se koncept metauniverzuma, gdje ljudi mogu da provode vrijeme, komuniciraju i rade, ali im je potrebna organizacija prostora koja odgovara logici ovih metauniverzuma. Sve više i više arhitekata traži nove oblike arhitekture unutar medija koji proširuju naše razumijevanje ljudskog okruženja.
RASTAVLJAJUĆA ARHITEKTURA
Njemački industrijski dizajner Dieter Rams je jednom rekao: “Dobar dizajn je što manje dizajna.“ Danas se ova izreka ogleda u mnogim savremenim trendovima u arhitekturi. Za neke, ovaj pristup znači manje zgrada i više prirode. Za druge – izgradnja najtransparentnijih i neupadljivijih struktura. Za treće, fokus je na optimizaciji funkcija i procesa. Za ostale – minimiziranje karbonskog otiska i kurs ka ekološkoj prihvatljivosti. Zatim, govorimo o prirodnom, gotovo prirodnom ponašanju arhitekture, koje se stvara uz pomoć robota i adaptivnih sistema. Potom – o pomiješanoj realnosti digitalne, biološke i fizičke. Na kraju – o radu sa arhitekturom kao oblasti.
STVARANJE OKRUŽENJA NIJE SAMO ZA ČOVJEKA
Moderna arhitektura mora da vodi računa o neljudskim agensima – živim organizmima, biocenozama, koji su direktno povezani sa nama (i obrnuto). To su urbane životinje, insekti, gljivice, plesni, bakterije i stanovnici vodenih tijela. Savremeno shvatanje ekosistema treba da obuhvata ne samo žive vrste, već i sisteme koje je napravio čovjek: internet stvari, autonomna vozila, robote za isporuku, bio-digitalne objekte i zgrade u cjelini kao autonomne jedinice. Sve ovo zahtijeva preispitivanje i nove pristupe.
PRENESENO: BURO247.rs
